Allerzielenviering

Balk

De voorbereiding van deze viering is al jaren lang in vertrouwde handen van de werkgroep voor elkaar en met elkaar. Altijd een bijzondere viering: stilstaan bij de overleden parochianen van het afgelopen jaar, maar ook stilstaan bij de overledenen die een bijzondere plek in je hart hebben. Bij binnenkomst in de kerk werd er door iedereen een kaarsje aangestoken en op het priesterkoor gezet. Zie de foto: een kruisje en een kaars van de herdachte overledenen.

Een familielid heeft de kaars aan de Paaskaars aangestoken en bij het kruisje neergezet. Daarna werd er van elke overledene enkele herinneringen voorgelezen. En het koor zong herinner u de namen. Aan het einde van de dienst werd het kruisje en de kaars overhandigd aan de familie, terwijl het koor zong: als alles duister is ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft. Vuur dat nooit meer dooft..

Bij het uitgaan van de kerk werd een herinneringskaartje uitgereikt en zong het koor Wes no mar stil, gean yn e tún fan stilte. Vervolgens gingen wij met elkaar naar het kerkhof, de tuin van stilte. Een rustplaats, zo sprak de voorganger, voor onze overledenen, maar die tegelijk ook een rustplaats voor onszelf kan zijn, om in ons drukke bestaan even bij onze dierbaren te kunnen zijn. waar zonder woorden zoveel gezegd kan worden. Hier kunnen we elkaar vinden in stilte. een plek om troost te vinden –  herinneringen te koesteren, hier mogen we zijn met ons verdriet om een moment te bidden.

 

Het slotgebed luidde: Goede God, op deze dag van Allerzielen komen wij in hoop en vertrouwen tot U. met onze gedachten en gebeden voor de zielen van de overledenen. Verlicht hun pad naar Uw eeuwige liefde en genade. Neem hen op in Uw hemelse koninkrijk, waar geen pijn meer is, maar enkel stilte. Geef ons de kracht om hen te herinneren met liefde in de hoop, dat wij ooit herenigd worden met hen, Laat ons de lessen van hun leven koesteren en daarmee anderen inspireren om in liefde en medemenselijkheid te leven. Dank U voor Uw onuitputtelijke barmhartigheid van waaruit zij geleefd hebben en waarin zij nu rusten. Wees met hen, wees ook met ons, als een God van leven, die niet los laat, wat Gij eens begonnen zijt. Amen

Na de zegen zong het koor tenslotte Hear bliuw my nei waarna een ieder in de gelegenheid was om het graf van een dierbare te bezoeken.De familie van de herdachte overledenen troffen elkaar vervolgens in de Ludgeruszaal voor een kopje koffie.